Een webquest over de middeleeuwse ridderliteratuur
Roelant brengt den hoorn aen zynen mond
En blaest met groote macht.
Men hoort het geluid meer dan dertigen uren ver!
Het klonk tot in den ooren van Karel en de zynen.
‘Onze krygers, zegt hy, ‘ zijn slaegs geworden.’
Maer de verrader Gueloen, antwoordde,
‘dat een ander zoo sprak, dan zou ik het eene groote leugen heeten.’
Roelant gaet voort, en blaest met zulk geweld dat het bloed hem uit den mond springt
en dat de aders van zijn voorhoofd openbarsten.
De klank des hoorns vloog zeer verre door de lucht heen,
en trof Karels ooren aen het einde der engpassen.
De Franschen hooren het insgelyks.
De koning spreekt: ‘Het is de hoorn van Roelant!
hy heeft hem nooit geblazen dan te midden van een gevecht.’
‘Het is geen gevecht,’ antwoordde Gueloen,
‘gy zijt grijs en al geheel oud geworden; zulke taal doet u aan een kind gelyken!’
Derderwerf blies Roelant dien hoorn
en met zulk geweld dat hem die tempe scorren dochte.
[Roelantslied] ‘Die coninc Aertuer hadde hof
Gehouden, daer hi groten lof
Eens sinxendages, hadde ontfaen
Ter borch die hiet Caradigaen.’
[Ferguut]